Dwa Aequale
Dwa Aequale (Zwei Aequale), w wersji oryginalnej napisane na trzy puzony, (aequale oznacza utwór na kilka „równych”głosów lub instrumentów), pochodzą z 1847 r. i są przeznaczone na ceremonię pogrzebową. Cechą charakterystyczną tych utworów, obecną też w innych utworach Brucknera np. Chorał, Iam lucis, są nierówne frazy, przedłużone fermatami, jak gdyby w oczekiwaniu na odbicie dźwięku w dużej przestrzeni.
W Aequale II, brakuje partii puzonu basowego. W obecnym opracowaniu wykorzystano nową rekonstrukcję tej partii. Opracowałem też partyturę tej wersji na 3 puzony wraz ze stosunkowo obszernym wstępem oraz opracowaniem na fortepian na licencji Creative Commons.
Posłuchaj Aequale I
Posłuchaj Aequale II
Chorał
Chorał z lat 1844-45 nosi tytuł wzięty z pierwszych słów tekstu "Dir, Herr, dir will ich mich ergeben" („Tobie, Panie, się oddaję"). Składa się z odcinków wyraźnie oddzielonych fermatami. Przedostatni z nich przeciwstawia sobie dwa fragmenty, w tonacji durowej i molowej, ilustrujące paralelne słowa: „Ich lebe dir” („W Tobie żyję") i „Ich sterbe dir” („W Tobie umieram").
Posłuchaj Chorału
In jener letzten der Nächte
In jener letzten der Nächte ("W tę ostatnią noc") to prosty hymn na tydzień pasyjny pochodzący z 1848 r. i istniejący w dwóch wersjach: pierwsza na głos z towarzyszeniem organów, druga na czterogłosowy chór mieszany a capella; opracowanie na gitarę opiera się na tej drugiej. Słowa pieśni są modlitwą Jezusa w Ogrodzie Oliwnym.
Posłuchaj In jener letzten der Nächte
Am Grabe
Am Grabe („Przy grobie") to niezwykle oryginalna i pełna wyrazu kompozycja na chór męski z 1861 r. Chociaż jest zaliczana do muzyki świeckiej i ma niemiecki tekst, jest bliska utworom sakralnym ze względu na temat, atmosferę, charakter i środki ekspresji. Istnieje w dwóch wersjach, z których druga pochodzi z rękopisu napisanego obcą ręką, do którego jednak Bruckner sam wpisał znaki dynamiczne. Warto poznać tę wersję, ponieważ zawiera intrygujące zmiany w niektórych głosach i rozwiązaniach harmonicznych.
Posłuchaj Am Grabe (wersja I)
Posłuchaj Am Grabe (wersja II)
Motta
To najkrótsze utwory Brucknera trwajace po kilkanaście sekund, tzw. "motta", czyli drobne utwory napisane dla różnych chórów i służące jako pozdrowienia lub utwory na rozgrzewkę. Jest ich 7:
Dwa motta (1851): Ein jubelnd Hoch; Lebt wohl, ihr Sangesbrüder
Dwa motta (1869): Im Wort und Liede wahr und frei; Wir alle, jung und alt
Pozostałe motta: Des Höchsten Preis (ok. 1850), Das Frauenherz (1868) oraz Freier Sinn und froher Mut (1874).
Wszystkie motta są opisane w blogu "Bruckner jako aforysta".
Ave Maria
Ave Maria (1861) na siedmiogłosowy chór mieszany jest arcydziełem muzyki chóralnej. Rozpoczyna się antyfonalną wymianą pomiędzy głosami żeńskimi i męskimi, które wkrótce jednoczą się, powtarzając trzykrotnie imię Jezus, za trzecim razem fortissimo. W następującej później części od słów Santa Maria" wszystkie głosy tworzą mozaikę wspaniałej harmonii i niespodziewanych modulacji, które rozwiązują się soczystym akordem C-dur. Następnie wszystko się uspokaja, tylko znamienne słowa mortis nostrae („śmierci naszej") są powtórzone głośniej, jednak muzyka stopniowo się wycisza aż do końcowej kadencji typu Marienkadenz.
Opracowałem dwie wersje Ave Maria, druga jest bardziej gitarowa.
Posłuchaj Ave Maria
Iam lucis
Iam lucis orto sidere („Właśnie wzeszła gwiazda światła”) to hymn znany także pod tytułem In S. Angelum custodem („Pod opieką świętych aniołów”), oparty na skali frygijskiej. Istnieje w trzech wersjach; pierwsze dwie (1868) w e-moll na czterogłosowy chór mieszany, druga dodatkowo z akompaniamentem organów, oraz trzecia (1886) w g-moll na chór męski.
Opracowanie opiera się właśnie na tej trzeciej wersji. W każdej z nich słowa ostatniej strofy kończą się słowem „Amen", ale kompozytor nie napisał do nich żadnej muzyki. Tak więc dwa ostatnie akordy nie pochodzą od Bruckera, tylko od autora opracowania.
Posłuchaj Iam lucis